Ασικάγκα Γκακκό
Συντεταγμένες: 36°20′17″N 139°27′6″E / 36.33806°N 139.45167°E
Ασικάγκα Γκακκό | |
---|---|
Είδος | ακαδημαϊκό ίδρυμα, Provincial school (Japan) και former school building |
Γεωγραφικές συντεταγμένες | 36°20′17″N 139°27′6″E |
Διοικητική υπαγωγή | Ασικάγκα |
Χώρα | Ιαπωνία |
Έναρξη κατασκευής | 8ος αιώνας |
Κατεδάφιση | 1872 |
Προστασία | ιστορική τοποθεσία της Ιαπωνίας |
Ιστότοπος | |
Επίσημος ιστότοπος | |
Πολυμέσα | |
δεδομένα (π) |
Το Ασικάγκα Γκακκό (Ashikaga Gakkō) (足利学校, "Σχολή Ασικάγκα") είναι το παλαιότερο ιαπωνικό ακαδημαϊκό κτήριο, που υπάρχει σήμερα. Βρίσκεται στην πόλη Ασικάγκα, στο νομό Τοτσίγκι, περίπου 70 χιλιόμετρα βόρεια από το Τόκιο. Έχει ανακηρυχθεί ως εθνικός ιστορικός τόπος της Ιαπωνίας το 1928.[1][2]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Υπάρχουν διάφορες θεωρίες και διαφωνίες σχετικά με το πότε ιδρύθηκε το Ασικάγκα Γκακκό, που κυμαίνονται από την πρώιμη περίοδο Χεϊάν έως την περίοδο Καμακούρα, με κάποια στιγμή γύρω στο έτος 839 ή 842 να είναι η πιο πιθανή βασισμένη σε τεκμηριωμένα στοιχεία. Το σχολείο είχε παρακμάσει στο πρώτο μισό της περιόδου Μουρομάτσι, αλλά αναβίωσε από τον Ουεσούγκι Νοριζάνε το 1432, όταν έγινε κύριος της γύρω επαρχίας Σιμοτσούκε . Ο Ουτζιζάνε κάλεσε τον ιερέα από το Ενγκάκου-τζι στην Καμακούρα και δώρισε βιβλία από τη δική του συλλογή, για να αναζωογονήσει τα σχολεία και ως αποτέλεσμα το Ασικάγκα Γκακκό προσέλκυσε ξανά μαθητές από όλη τη χώρα. Καθόρισε επίσης το πρόγραμμα σπουδών γύρω από την κινεζική κλασική λογοτεχνία, τον Κομφουκιανισμό, το Liezi, το Ζουάνγκζι, το Σίτζι, το I Τσινγκ και την κινεζική ιατρική. Αν και οι δάσκαλοι ήταν ως επί το πλείστον μοναχοί Ζεν, το σχολείο ήταν κέντρο για τον Κομφουκιανισμό και την κοσμική μάθηση, με τη διδασκαλία της βουδιστικής θεολογίας και των δογμάτων να αποκλείονται ρητά. Κατά τη διάρκεια της περιόδου Σενγκόκου, οι σπουδές περιλάμβαναν επίσης πρακτικές επιστήμες και επινοήθηκε ένα εναλλακτικό «ελαφρύ πρόγραμμα σπουδών» για τους γιους των στρατιωτικών διοικητών και όχι για τους μελετητές πλήρους απασχόλησης. Τα δίδακτρα ήταν δωρεάν και οι μαθητές αναμενόταν να βρουν κατάλυμα σε τοπικά ιδιωτικά σπίτια. Το σχολείο είχε έναν κήπο, για να καλλιεργήσουν τη δική τους τροφή και έναν κήπο με βότανα, για να καλλιεργήσουν φαρμακευτικά βότανα.
Το Ασικάγκα Γκακκό υπέστη πυρκαγιά το 1530, αλλά ξαναχτίστηκε υπό την αιγίδα του Χότζο Ουτζιμάσα και ο αριθμός των μαθητών του περίπου εκείνη την εποχή υπολογίστηκε σε 3000. Ο Ιησουίτης ιεραπόστολος Φραντσίσκο Ξαβιέρ περιέγραψε το σχολείο στις αναφορές του στη Ρώμη ως «τη μεγαλύτερη και πιο διάσημη ακαδημία στο Μπάντο» και τη μεγαλύτερη από τα έντεκα πανεπιστήμια και ακαδημίες της Ιαπωνίας.[2] Ωστόσο, με την άνοδο στην εξουσία του Τογιοτόμι Χιντεγιόσι, η Ύστερη φυλή του Χότζο καταστράφηκε το 1590 και η φυλή Ασικάγκα δεν είχε πλέον καμία δύναμη ή επιρροή. Το Ασικάγκα Γκακκό έχασε τα κτήματα, που του παρείχαν οικονομική υποστήριξη και ένα μέρος της συλλογής του λεηλατήθηκε από τον Χιντεγιόσι και μεταφέρθηκε στο Κιότο. Κάτω από το σογκουνάτο Τοκουγκάβα, οι περιουσίες του Ασικάγκα Γκακκό αναβίωσαν, αλλά ελάχιστα. Ο Τοκουγκάβα Ιεγιάσου παραχώρησε στο σχολείο ένα φέουδο 100 koku για τη συντήρησή του, και το σχολείο προστατεύτηκε επίσης από το νταϊμιό της περιφέρειας Ασικάγκα. Ωστόσο, από τα μέσα έως το τέλος της περιόδου Έντο, οι διδασκαλίες του θεωρούνταν όλο και περισσότερο ως παρωχημένες, καθώς ο νεοκομφουκιανισμός της σχολής Τσενγκ-τσου έγινε ορθοδοξία. Μέχρι το τέλος της περιόδου Έντο, το Ασικάγκα Γκακκό θεωρούνταν από κορυφαίους μελετητές ως κάτι περισσότερο από μια βιβλιοθήκη.
Μετά την αποκατάσταση του Μεϊτζί, ο ίδιος ο Κομφουκιανισμός δεν ευνοήθηκε. Το Ασικάγκα Γκακκό έκλεισε και ο μισός χώρος μετατράπηκε σε τοπικό δημοτικό σχολείο. Πολλά από τα κτήριά του αφαιρέθηκαν ή καταστράφηκαν. Επιπλέον, η νέα Νομαρχία Τοτσίγκι επιχείρησε να οικειοποιηθεί τη βιβλιοθήκη της. Το 1903, η τοπική κυβέρνηση ίδρυσε την πρώτη δημόσια βιβλιοθήκη στο νομό Τοτσίγκι, στο έδαφος του Ασικάγκα Γκακκό, για να διατηρήσει τις παλιές συλλογές και να συλλέξει γενικού ενδιαφέροντος βιβλία. Το 1928, η τοποθεσία του Ασικάγκα Γκακκό και τα υπάρχοντα κτήρια όπως ο Ναός του Κομφούκιου και η πύλη έλαβαν προστασία ως Εθνικός Ιστορικός Χώρος.[3] Ο ναός του Κομφούκιου, που χρονολογείται στα 1668, θεωρείται ότι είναι ο αρχαιότερος ναός του Κομφούκιου στην Ιαπωνία, που διατηρείται ακόμα και φιλοξενεί εικόνες του Κομφούκιου. Το Χότζο είναι ένα μεγάλο κτήριο με αχυροσκεπή και βρίσκεται δίπλα στο ναό του Κομφούκιου. Το Χότζο ήταν το κύριο κτήριο της σχολής. [4] Ένα μεγάλης κλίμακας έργο αποκατάστασης ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980, το οποίο περιελάμβανε την απομάκρυνση του δημοτικού σχολείου και την αποκατάσταση των κτηρίων και των κήπων για την αποκατάσταση του Ασικάγκα Γκακκό, όπως ήταν στα μέσα της περιόδου Έντο.
Εικόνες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Ασικάγκα Γκακκό
-
Ναός του Κομφούκιου
-
Κεντρική πύλη
-
Πίσω πύλη
-
Άγαλμα του Κομφούκιου σε καθιστή θέση
-
Φθινόπωρο στο Ασικάγκα Γκακκό
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «足利学校跡(聖廟及び附属建物を含む)» [Ashikaga Gakkō site] (στα Japanese). Agency for Cultural Affairs.
- ↑ 2,0 2,1 «National Historic Site Ashikaga Gakko». Ashikaga City Tourism Association | Ashikaga, Home of the Ashikaga School (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ «Ashikaga Gakko - 足利市公式ホームページ». www.city.ashikaga.tochigi.jp. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ «Ashikaga School». Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2021.
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Roy Andrew Miller, Review: Studies in the Ashikaga College by Kawase Kazuma, The Far Eastern Quarterly, Vol. 14, Νο. 3 (Μάιος, 1955), σσ. 422–424. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2008.
- Haruo Shirane και Tomi Suzuki (επιμ.), Inventing the Classics: Modernity, National Identity, and Japanese Literature, Stanford University Press, 2001, pp. 227–228.(ISBN 0-8047-4105-0)ISBN 0-8047-4105-0
- Wayne A. Wiegand και Donald G. Davis (επιμ. ), Encyclopedia of Library History, Taylor & Francis, 1994, pp. 320–321.(ISBN 0-8240-5787-2)ISBN 0-8240-5787-2
- Xinzhong Yao Routledge Curzon Encyclopedia of Confucianism, Routledge, 2003, σελ. 121.(ISBN 0-7007-1199-6)ISBN 0-7007-1199-6